Venetië

Het is een tijd geleden dat kunstschilder Herman Smith besluit nooit
meer te vliegen. ‘Vliegen is reizen overslaan’, zegt hij. Hoog boven de
wolken heb ik het gevoel: ‘Daar hoor je niet, pas na je dood.’
Met zijn vrouw Marjan reist hij twee keer met interrail naar Venetië: ‘In de
trein heb je door grote ramen een prachtig uitzicht. Ik zeg voortdurend
‘kijk’ en mijn vrouw leest. Zij heeft een stapel boeken mee en zit gezellig
tegenover mij. Met de auto reizen vind ik zo saai. Nu reizen we heerlijk
met de trein. Met Interrail kan je in- en uitstappen waar je maar wil zijn.
Wel de eerste klas nemen! De stoelen zitten daar lekker en de koffie is
gratis! We slapen op onverwacht leuke adressen via Airbnb. Marjan is
daar reuze handig in. Al met al een modern avontuur. Spannend!’

In de trein heeft Herman met potlood snelle schetsen gemaakt. Eerst
gaat de reis door een golvend landschap. Dan gaan de heuvels plotseling
over in steil oprijzende bergen: de Alpen! Daar drijven de wolken als
schalen witte bloemkool tussen het gebergte door. Hoog op de toppen, als slagroom op de taart, de eeuwige sneeuw. Gletsjers stromen in werve-
lende beekjes vrolijk omlaag. Dan springt na lange donkere tunnels een verrassend landschap tevoorschijn, Toscane! Plotseling ziet het er heel
anders uit. De kleuren zijn zo vrolijk. De lucht is zo blauw. Het is hier
ook meteen warmer. Het zomerse landschap van Toscane verschijnt met
hoge slanke cipressen. Een kleurig vitaal landschap.

Thuisgekomen gaat Herman meteen het uitzicht uit de trein schilderen
op langwerpige panelen.

Een jaar later verlangt Herman weer naar Venetië. Daar had hij geen
schetsen gemaakt. Voor de inspiratie gaat hij nog een keer met Marjan
op reis. Reizen met interrail gecombineerd met Airbnb bevalt zo goed.
Dit keer staat het fascinerende Venetie model. Auto’s en fietsen zie je
daar niet. Alles gaat over het water. Met eb en vloed stroomt het water de
stad in en uit. Door de klimaatverandering is er de laatste jaren teveel
water. Op een ochtend haalt Herman zijn dagelijkse roombroodje bij de
bakker en komt met drijfnatte schoenen en sokken thuis. ‘Moet je kijken,
buiten staat alles opeens onder water.’ Het blijkt vloed te zijn en volle
maan. Het kan nog erger. Bij storm en verkeerde wind staat het water
lieshoog. Venetie als schatkist van wereldberoemde kunst mag niet onder water verdwijnen! ‘Waar zijn de dijkenbouwers’, vraagt Herman zich ver-
ontwaardigd af.

Thuisgekomen schildert hij drie keer een stadsgezicht van Venetië. Het vierde schilderij is het ‘Dodeneiland.’ Het is de begraaf-
plaats van Venetië. ‘Mijn mooiste schilderij’, zegt Herman tevreden.

Coronatijd en een hemel zonder strepen
In Coronatijd staat het vliegen opeens mondiaal ter discussie.
Om je heen hoor je opgelucht ‘Wat heerlijk die frisse lucht, die rust en
een hemel zonder strepen’. Vogels verschijnen in grotere getale en de
CO2 is enorm gedaald. Wat willen we nog meer voor bewijzen? ‘Nooit
meer vliegen, neem toch de trein!’